هیچ وقت برای پدری زود نیست که با فرزندش بازی کند، و طبق تحقیقات دانشگاه کمبریج و بنیاد LEGO، بازی فیزیکی با پدر چیزی بیش از یک تمرین ارتباطی برای سنین صفر تا سه است.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بازی پدر و فرزندی می‌تواند به افراد کوچک کمک کند تا رفتار و احساسات خود را در حین رشد کنترل کنند، بنابراین بیایید ببینیم این یافته چگونه پدیدار شد و چرا همه والدین باید برای بازی وقت بگذارند.

این تحقیق چگونه شکل گرفت؟

معروف است که بازی والد-کودک به جوانان کمک می‌کند تا ارتباط برقرار کنند، مهارت‌ها را بیاموزند، دنیا را درک کنند و با عزیزشان خوش بگذرانند، اما این تحقیق به این دلیل به وجود آمد که کمتر درباره تأثیر بازی پدر و فرزند شناخته شده است.

مطالعات مربوط به بازی والدین-کودک بیشتر بر روی مادران و حباب ها متمرکز شده است، بنابراین محققان می خواستند تمرکز را به پدران معطوف کنند و ببینند که آیا بازی پدر-کودک با بازی مادر-کودک متفاوت است و چگونه بازی پدر-محور بر رشد کودکان تأثیر می گذارد.

برای انجام این کار، محققان داده‌های 78 مطالعه مختلف را که بین سال‌های 1977 تا 2017 انجام شده بود، غربال کردند تا تا حد امکان اطلاعات بیشتری در مورد بازی پدر و فرزند پیدا کنند. سپس، با 40 سال "شواهد تکه تکه" در دست، آنها به دنبال الگوهای اطراف گشتند:

چقدر پدر و بچه با هم بازی می کنند
در چه نوع بازی ای شرکت می کنند و
هرگونه ارتباط احتمالی بین این بازی و رشد کودکان.
اکنون در مورد بازی پدر و فرزند چه می دانیم؟

داده‌های تحقیق عمدتاً از خانواده‌های اروپایی و آمریکای شمالی گرفته شده است و به طور کلی شباهت‌های زیادی را بین پدران و مادران نشان می‌دهد.

با این حال، الگوهایی در مورد بازی پدر و فرزند یافت شد و داده ها نشان می دهد که:

به طور متوسط ​​اکثر پدرها هر روز با فرزند خود بازی می کنند
بازی پدر و کودک معمولاً بیشتر فیزیکی است، حتی زمانی که کودکان بسیار کوچک و
این بازی فیزیکی به کودکان کمک می کند تا احساسات خود را کنترل کنند و رفتار خود را بعداً تنظیم کنند (مثلاً وقتی به مدرسه می روند).
«بازی فیزیکی» شامل فعالیت‌هایی مانند کمک به نوزاد خردسال برای بالا بردن آرام اندام‌هایش برای آزمایش قدرتش، و شرکت در پیگ‌سواری، قلقلک دادن و بازی‌های تعقیب و گریز با کودکان نوپا است.

این مطالعه بازی اولیه پدر و نوزاد را با پیامدهای مثبت اجتماعی، عاطفی و شناختی مرتبط می‌داند و ارتباط بین بازی پدر و فرزند و توانایی بعدی کودک در کنترل احساسات خود در «تقریباً همه» 78 مطالعه‌ای که محققان مورد بررسی قرار دادند، یافت شد.

اگرچه محققان اذعان می‌کنند که «محدودیت‌هایی برای آنچه که پژوهش می‌تواند به ما بگوید وجود دارد»، اما می‌گویند، «به نظر می‌رسد کودکانی که زمان معقولی با پدرشان بازی می‌کنند، به‌عنوان گروه سود می‌برند.»

به طور خاص، «کودکانی که از بازی باکیفیت با پدران خود لذت می‌برند، کمتر دچار بیش فعالی یا مشکلات عاطفی و رفتاری می‌شوند.» همچنین به نظر می‌رسید که آنها در کنترل پرخاشگری خود بهتر عمل می‌کردند و در هنگام اختلافات در مدرسه کمتر به کودکان دیگر سرزنش می‌کردند.

این مطالعه همچنین نشان داد که دفعات بازی پدر و فرزند از دوران نوزادی افزایش می‌یابد، سپس در سنین 6 تا 12 سالگی کاهش می‌یابد، اما خبر خوب این است که مهارت‌هایی که در سال‌های اولیه آموخته‌اند، بعداً در جای مناسبی قرار می‌گیرند.

بازی فیزیکی چگونه به جوانان کمک می کند تا احساسات و رفتار خود را مدیریت کنند؟

بازی فیزیکی به عنوان یک مناسب برای خودتنظیمی دیده می شود زیرا موقعیت های سرگرم کننده و هیجان انگیزی را ایجاد می کند که از کودکان می خواهد بدن و ذهن خود را کنترل کنند.

بازی پر شور و خشن فرصت هایی را برای جوانان فراهم می کند تا:

قدرت آنها را تعدیل کنید
یاد بگیرید زمانی که همه چیز از حد گذشته است و
در صورت وقوع حادثه، احساسات آنها را تنظیم کنید.
در مجموع، قرار گرفتن در یک محیط امن با والدینی مهربان به نوجوانان این امکان را می‌دهد تا بهترین روش پاسخگویی و رفتار را تمرین کنند و در عین حال سرگرمی را به خوبی انجام دهند.

اگر پدری در زندگی کودک حضور نداشته باشد چه اتفاقی می افتد؟

اگرچه این تحقیق مزایای بازی پدر و فرزند را برجسته می کند، مهم است که به یاد داشته باشید که کودکان خانواده هایی که فقط مادر هستند، از پاداش بازی والدین و فرزند نیز بهره مند می شوند.

مادران به اندازه پدران قادر به بازی فیزیکی هستند، اما هیچ والدینی نباید فقط به یک سبک بازی پایبند باشد. این تحقیق نشان می‌دهد که کودکان از راه‌های مختلف بازی و تعامل سود می‌برند، بنابراین شما تشویق می‌شوید ایده‌های مختلف زیادی را در ترکیب قرار دهید - از خشن و بی‌پرده گرفته تا نقش‌آفرینی.